Onze expert Herwig Reynaert vertrekt in deze column van het gedicht Ode an die Freude, het lofdicht aan de vreugde. Het gedicht werd meer dan 200 jaar geleden door de Duitse dichter en historicus Friedrich Schiller geschreven. De tekst werd wereldwijd bekend omdat de woorden worden gebruikt in de negende symfonie van Ludwig van Beethoven. De Europese Unie zegt het volgende over het Europese volkslied:
“Het volkslied is niet alleen een symbool van de Europese Unie, maar ook van Europa in ruimere zin. Het gedicht Ode an die Freude verwoordt het ideaal van een wereld waar alle mensen als broeders leven, een ideaal waarin Schiller en Beethoven beiden geloofden.”
Dat we echter nog altijd niet met zijn allen zusters en broeders zijn, is meer dan duidelijk. Kijk maar naar de oorlogen in de wereld. Alhoewel, oorlog behoort in onze contreien niet meer tot onze dagelijkse realiteit. Gelukkig maar. We waren en zijn het gewoon dat politieke akkoorden tot politieke oplossingen leidden.
Maar toch zijn we er nog niet. We zijn niet alleen te weinig broeders en zusters op wereldschaal, ook op andere politieke niveaus is er nog heel wat ruimte voor verbetering. En zeker ook op lokaal vlak, in de lokale besturen.
